De muze, exit!
De muze, zij was, mij. De muze, zij was, voor mij, toch, de muze. Zij.
Als ik aan haar dacht dan hapte ik naar adem. Alsof het water even hoger steeg dan mijn enkels. Die dagen dat zij mij mailde kwam er niet één bericht, maar drie misschien. En allen moest ik lezen, vrijwel direct. Totaal verward, niet meer weten wat ik had geschreven, lees ik wat zij schrijft. De muze.
Ze moet mooi zijn. Wonder mooi wondermooi. Een vrouw zoals er geen vrouwen meer zijn. De muze voor mij en ik? Wat is een man die een muze bezit? De dienaar, een trouw volgeling, een vazal van haar? Ik weet het niet. Ik weet alleen dat ik verlangde en dat verlangen verward.
Steeds zocht ik het op. Een voorbereiding op een komende mail. Mijn antwoorden klaar, soms al uitgeschreven in lange betogen. En dan? Dan kwam haar antwoord in kernbegrippen. Haakte ze aan bij lange teksten en strooide alle woorden met haar korte zin door elkaar. Was dat liefde?
Het lijden bijna ondragelijk, maar het moest. De muze was zij, zij, zij! En ik verlangde. Ik verlangde naar de aandacht, naar het samenzijn, naar het onlosmakelijke wat ons tot één paar maakte. Wist ik veel wie zij werkelijk was, wist zij wel wie ik werkelijk was? Toen ging ik onder.
Badend in het zweet had ik ruim een uur liggen zwemmen. De schemerlamp op mijn nachtkastje was gesneuveld. Het kussen doorweekt en terwijl ik, hijgend op de rand van mijn bed zat bij te komen, vroeg ik mij af of ze er was geweest. Of ik haar in mijn dromen wel kon zien. Ik wist het niet, ik weet het niet. Vergeten?
G. H. Duval 
Verlangen is verlengen, meer en meer en meer maakt het alles mooier, droomt het zich vooruit
maar verlangen is ook kwetsbaar omdat het je kan laten bungelen in iets dat nooit of niet meer komt, als de oorzaak van het lijden dat zo ongelooflijk stil kan laten staan.
Mooi geschreven tekst, Duval. Het laat veel verlangen over.
Dankjewel Dianne.
Je woorden maken mij stil…
Een muze geeft,
en maakt je kapot.
En geeft.
Dali wist het wel…hij wel…met Gala..en Tristan met Isolde en Leo(101) met z`n gade(99),heb je hun woordgebruik nauwlettend beluisterd?
Mooi klein en kort stukkie,eindelijk eens iets aardigs.
Thxxx darling…gister zei Hero dat tegen me.
Hij zei:
Darling,je staat middenop de weg…
@ Vogel-vrij: Als ademhalen: geeft en maakt kapot, geeft en maakt kapot, geeft en in en uit, in en uit, in en uit…
@Fleur: Je hebt uren staan turen met je handen op de brug.
Nee joh ik schrok me rot,
dat hij dat zomaar tegen mij riep
op de openbare weg,ik had het woord al zolang niet meer gehoord.
Zij vertelde over haar 15 jarige kleinzoon,
die niet meer thuis woont.Zijn moeder
die door haar stoornis niet begreep,
wat een huwelijk inhoudt.
En tijdens haar huwelijk gewoon met een andere man
naar England vertrok,heeft nu zomaar zonder enig invoelingsvermogen het bed
van haar puberzoon verkocht.
Ze is kleiner gaan wonen,
geen plek voor haar zoon
op vrije dagen.
In Engeland verbleef ze slechts 3 dagen,
ze voldeed niet aan de verwachtingen
van die andere man.
Omdat hij nu sexueel ontwaakt,wil zijn vader hem onder 4 ogen spreken.
De jongen nam dat extreem letterlijk
en schaterde het uit van het lachen,
terwijl hij herhaalde:
""Onder 4 ogen onder 4 ogen…hahahaaaaaa""
Hoe keurig jouw zoon articuleerde en het woorden wip veranderde in schommel….hilarisch tafereel.
O er staat iets wat niet de bedoeling was,ik dacht dat ik thuis was,ach ik ben ongeschikt als crimineel.
Duval,ben jij de muze van een vrouw?
Doe jij tegen haar ook rot?
Je schijnt van mijn leeftijd te zijn….zozo..
@ Fleur: Dank voor je vele reacties. Het maakt je herkenbaar al zijn je woorden niet altijd even duidelijk maar toch keer op keer weer zeer verrassend.
Op jouw weblog staat 40 jaar, op de mijne ook. Strikt genomen ben ik nog geen veertig, maar het komt eraan.
Ik kan, zoals ieder mens, vervelend zijn. Of dat rot is weet ik niet. Wie kaatst moet de bal verwachten.
Mijn zoon articuleerde? Grijnst, je weet meer dan ik.
Einde bericht, over!
Zo blijft er altijd iemand over om naar te verlangen.
@Zelfstandig_Journalist: Niet zo maar iemand… een muze is bijzonder en het is mooi naar bijzondere dingen te verlangen.
@Fleur: Ik een muze? Een muze is een godin, een vrouw. As you know… ik ben een man. Ik kan dus toch onmogelijk een muze zijn!
Dus je hebt dat smerige type eindelijk doorgekregen,DU?
Hoe ben je erachter gekomen,dat ze niet deugt?
Daar ben ik altijd zo benieuwd naar.
Tuurlijk kan de muze mannelijk zijn.
Denk aan Rodin.
Do you want more?
Ze gaan bij bosjes du moment,
iemand vertelde mij
dat dat een teken aan de wand was
aan het end of summer.
Jean,Laurent…Peter heeft het rete druk
met al die necro`s.
Gisteren was er een mooie van ene Jonathan,
volgens mij een neefje van jou.
Je kickt dus op tags
en vindt het bijzonder dat je nu
zonder zit.
Je hebt `de vieze bastaard`in je favo`s staan,
dat verklaart veel
zo niet alles.
No backbones?
@ Fleur: ik ben altijd wat bang voor de dertiende reactie. Laten wij die dus over slaan.
Zo gun ik je twee en dus meer. Ik hoop dat je het kunt waarderen.
@ Fleur: Het is weer veel wat jij samenvat in één reactie. Ik kan ook niet alles begrijpen. Het lijkt erop alsof je refereert aan zaken die ik niet zie, niet ken of niet gelezen heb.
Delen van je reactie hebben een toon die stoort. Om alle mensen die ik favorieten noem op één hoop te gooien, is niet goed. Als jij één iemand persoonlijk niet aardig vindt zegt dat niets over mijn favorieten.
Terugkomen en beginnen met schrijven vraagt ook teruglezen. Mijn favorieten gebruik ik bewust als favorieten: weblogs waar ik graag kom, met plezier kijk en lees. Dat kan zonder oordeel en zelfs als zo een weblog bijdrage (bewust of volomen onbewust) slagen in het gezicht zijn met de natte theedoek… Dan nog zegt dat meer over mijn interpretatie dan dat het iets zegt over de persoon achter de weblog.
Ik heb gelezen. Bij een enkeling moest een reactie, natuurlijk! Sommigen stonden al tijden stil en er zijn er misschien ook een paar die uit het overzicht kunnen. Maar het past niet om iemand te degraderen en niet duidelijk te maken wie. Het past eigenlijk helemaal niet. Ik wil het dus ook niet.
Ik wil niet dat er op mijn weblog dit soort dingen staan. Mensen leveren een inspanning om mooie teksten te maken. Je vindt hier prachtige bijdragen en heel veel is de moeite waard. Ik wil niet dat een reactie met enig venijn dat enthousiaisme bij mensen weghaalt. Wij bestaan alleen dankzij de reactie van de ander.Wij… weblogschrijvers, bestaan alleen dankzij de reactie van de ander. Immers: niet gelezen is niet gereageerd en geen reactie is dus niet gelezen.
De muze van Rodin, Camille Claudel, was ook zijn minnares. Volgens mij is dat een vorm die kan maken en breken zoals Vogel-vrij al omschreef. Maar goed, je vraag is een uitnodiging:
I want more.
de eerste keer hier Duval en scrol wat door je teksten
prachtig geschreven over het verlangen en de muze
herkenbaar
met een groet